زغال خود سوز

زغال های قدیمی به باد زدن و یا هوا دهی مناسب نیاز داشتند، زغال های معمولی سریع می سوختند و دود و بوی فراروانی از خودشون به جا می گذاشتند این موضوع در زغال های کبابی و قلیان باعث زحمت زیادی می گشت  با گذشت زمان نوع جدیدی از زغال باب شد، زغال های خود سوز امروزی دیگر نیاز به مراقبت ندارند و قیمت خرید مناسبی با زغال های قدیمی دارند در ادامه به بررسی ویژگی های ساخت زغال های خود سوز می پردازیم.

زغال معمولی که به زغال لیمو نیز معروف بودند از شاخه و تنه بریده شده درختان تولید می شدند. در این نوع زغال ها در اصل باید شاخه های خشک درختان بریده می شدند ولی شاخه های خشک شده به اندازه ای نبودند که نیاز استفاده کنندگان را بر طرف سازد به همین دلیل به قطع تنه و شاخه های زنده درختان روی می آوردند و سپس این شاخه ها را خشک می نمودند.

با توحه به این موضوع  زغال همیشه در تضاد با طبیعت بود و استفاده از زغال باعث نابودی طبیعت می شده است. ولی این موضوع در اوایل قرن ۲۰ میلادی و در ژاپن حل گشت. در ژاپن روشی برای تولید زغال ابداع شد که دیگر لازم به از بین بردن درختان نبود بلکه از چوب های اضافی در صنایعی مانند مبل ، درب سازی و … استفاده می شد.

زغال فشرده خود سوز

این نوع زغال به اصطلاح آن را زغال فشرده یا چینی  نیز می خوانند از از چیپس چوب درختان صنعتی و ترکیب آن با پوست گردو و خاک مخصوص زغال ساخته میگردد.

زغال خودسوز در سال های ۹۰-۹۱ در ایران توسط زغال پارس تولید می گشت و ابتدا به دلیل تجربه استفاده نکردن از آن مورد اعتماد قرار نگرفت رفته رفته این نوع زغال به دلیل قیمت خرید ارزان مورد توجه قرار گرفت بلخص در نوع زغال قلیان و زغال کبابی که ویژگی های زیادی نسبت به زغال های معمولی دارد.

تفاوت های ظاهری

از لحاظ شکل و شمایل زغال فشرده به صورت استوانه ای و مکعب مستطیل ساخته می شوند به دلیل همین شکل ظاهری زغال است که به خودی خود می سوزد، هوا در این نوع زغال در سرتاسر وجود دارد و حفره ای که در وسط خود دارد باعث نفوذ هوا و اکسیژن به داخل زغال می شود.

ویژگی های زغال خود سوز

این نوع زغال علاوه بر ایکه بدون دخالت انسان می سوزد و دیگر نیازی به باد زدن ندارد ویژگی های بسیار شگفت انگیز دیگری نیز دارد.

بدون بو و دود با کمترین خاکستر